اندازه گیری در گزارشگری مالی

بخش عمده ای از تفکر فعلی استانداردگذاران حسابداری درباره ی اندازه گیری است. که به نظر می رسد براساس دید ایده آل از بازار رقابت کامل و بازار تعادلی می باشد. در چنین شرایطی قیمت بازار منحصر به فرد، براساس اطلاعات کامل برای هر دارایی و بدهی وجود دارد و جذابیتی آشکار در آن دیده می شود. استفاده از این قیمت (ارزش) معیاری برای حسابداری است. این توضیحات شور و شوقی آشکار را نشان می دهد. برای روش های اندازه گیری ایده آل تنها بر اساس قیمت بازار، نظیر ارزش منصفانه ( FV ) در SFAS 157 به عنوان یک قیمت ( ارزش) فروش بازار تعریف شده است. در واقع بازارها کامل نیستند، بنابراین ارزش های منحصر به فرد بازار برای همه ی دارایی ها و بدهی ها موجود نیست. این که چرا SFAS 157 (FASB 2006 ) به صورت سلسله مراتب ارزش عادله که در سطوح پایین تر از نیاز برآوردی طبقه بندی شده آن است که ارزش بازار ممکن است وجود داشته باشد. مشکلات نقدینگی آشکار در GFC، محدودیت های بازار و مشکلات برآورد ارزش بازار را حتی برای ابزارهای مالی ثابت کرده است. یک منبع مهم نقص در بازارها عدم تقارن در اطلاعات است که بدان معنی است که همه ی فعالان بازار به همان اندازه نیز آگاه نیستند و کاهش عدم تقارن اطلاعات از طریق اعمال پاسخگویی به دلیل نیاز به حساب ها می باشد.روش های اندازه گیری باید متناسب با زمینه ای از بازار که در ذهن وجود دارد انتخاب شود. یک روش اندازه گیری از پیش انتخاب شده ممکن است بهترین شرایط بازار را منعکس نکند و یا نیازهای کاربران را رفع نکند. حسابداری، اطلاعات را جهت ورود به مدل های تصمیم گیری کاربران به جای ارایه ی یک ارزیابی قطعی فراهم می کند.