ارزیابی و پایش پوشش گیاهی مبتنی بر منطق فازیبا استفاده از تصاویر ماهوار های(مطالعه موردی: پارک ملی بمو - شیراز)

بیابان زایی پس از دو چالش تغییراقلیم و کمبود آب شیرین، سومین چالش مهم جامعه جهانی در قرن بیست و یکم می باشد، که به عنوان یکی از بارزترین وجوه تخریب محیط زیست و انهدام منابع طبیعی در جهان مطرح گردیده است. این پدیده با تاثیر بر پوشش گیاهی، آب و خاک، عامل جدی تهدید کننده پارک های ملی در مناطق خشک و نیمه خشک از جمله ایران است. اقدامات اجرایی در رابطه با کنترل بیابان زایی باید متکی بر شناخت وضعیت فعلی بیابانی شدن و شدت آن باشد. در این پژوهش به منظور ارزیابی و پایش بیابان زایی پارک ملی بمو- شیراز، روند تغییرات سالانه پوشش گیاهی در بازه زمانی 2014-2000 مورد بررسی قرار گرفت. فرض بر این است که با تحلیل سری های زمانی بلندمدت داده های ماهواره ای با استفاده از شاخص های پوشش گیاهی NDVI و EVI می توان چنین تغییراتی را پایش نمود. لذا در این پژوهش، پروفیل و نقشه تغییرات سالانه مقادیر NDVI و EVI در طی 14 سال، با استفاده از محصول MOD13A1 سنجنده MODIS ماهواره Terra سیستم Aqua، در محیط نرم افزاری IDRISI Selva تهیه و مورد تحلیل قرارگرفت. در نهایت با به کارگیری منطق فازی، پروفیل و نقشه شدت بیابان زایی در بازه زمانی مذکو ر، تهیه گردید. نتایج به دست آمده نشان دهنده تخریب پوشش گیاهی وافزایش شدت بیابان زایی در قسمت شمال غربی است. این تخریب شکل جدیدی از بیابان زایی به نام بیابان زایی تکنوژنیکی می باشد که دلیل آن احداث شهر جدید صدرا در قسمت شمال غربی و غرب این پارک بوده است به طوریکه با احداث شهر صدرا در محدوده غربی این پارک، عملا حفاظت از این قسمت نا ممکن گردیده است.

کلیدواژه ها:

پایش بیابان زایی ، پارک ملی بمو ، EVI ، NDVI ، MODIS ، شیراز