صحت سنجی برآورد تبخیر و تعرق از مدل های سبال و هارگریوز– سامانی با استفاده ازداده های لایسیمتر

تبخیر و تعرق یکی از مولفه های مهم در معادلات انرژی در سطح زمین و توازن آب می باشد . در روش های متداول بر آورد تبخیر و تعرق از اندازه گیری های نقطه ای ولی در تکنیک های سنجش از دور مانند سبال SEBAL مقدار شار تبخیر و تعرق لحظه ای در زمان گذر ماهواره به عنوان باقیمانده معادله توازن انرژی برای هر پیکسل محاسبه می شود. در این پژوهش تبخیر و تعرق برآورد شده از مدل های سبال و هارگریوز- سامانی HS با نتایج یک لایسیمتر زهکشدار کشت شده با یونجه در محدوده دشت شهرکرد واقع در حوزه آبخیز کارون مورد مقایسه قرار گرفتند . داده های ماهوارهای بر اساس اطلاعات سنجنده ETM+ از ماهواره Landsat7 در هفت تاریخ گذر بود . نتایج مربوط به مدل SEBAL نشان داد مقادیر شاخص های MBE و MAE ،RMSE نسبت به اندازه گیری های لایسیمتری به ترتیب برابر با 1/728 ، 1/275، 0/272- میلی متر بر روز و شاخص توافق d مدل HS مقادیر MBE و MAE ،RMSE به ترتیب برابر با 0/813، 0/477، 0/206 میلیمتر بر روز و مقدار شاخص توافق d برابر با 0/930 در کل دوره رشد بوده است. نتایج حاکی از کارآیی مدل سبال و تکرارپذیری آن با پردازش باندهای تصاویر ماهواره ای می باشد. این نکته شایان توجه است که نیاز آبی و یا تبخیر و تعرق در طول دوره رشد گیاهان مختلف و متفاوت بوده و در نتیجه برای برآورد تبخیر و تعرق کل و یا سالیانه به سری زمانی کاملی از تصاویر ماهواره ای نیاز است.

کلیدواژه ها:

دشت شهرکرد ، لندست ، معادله انرژی ، یونجه