تاثیر پلیوینیلاستات بر هدایت هیدرولیکی و تولید رواناب و رسوب در یک خاک مارنی

مارنها از جمله سازندهای حساس به فرسایش آبی هستند. پلیوینیلاستات به عنوان پلیمر قابل تجزیه در طبیعت است که مصرف آن اخیرا در برنامه های حفاظت خاک مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر پلیوینیلاستات بر هدایت هیدرولیکی و تولید روانا ب و رسوب در یک خاک مارنی انجام گرفت. برای این منظور پلیمر در پنج سطح شامل صفر 50، 100، 150، 200 کیلوگرم در هکتار در سه تکرار در سطح خاک مصرف گردید. خاک های تیمار شده با پلیمر به 15 فلوم فلزی به ابعاد 0/5 متر در 1 متر و عمق 15 سانتیمتر ریخته شدند. فلوم ها در شیب 5 درجه (9 درصد) تحت پنج رخداد باران یکسان شبیهسازی شده (با شدت 40 میلیمتر بر ساعت و مدت 30 دقیقه) به فاصله حدود یک هفته قرار گرفتند. بر اساس نتایج، نفوذپذیری و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک به طور معنیداری به ترتیب در سطح احتمال 0/05 و 0/01 تحت تاثیر مثبت پلی وینیل استات قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر تیمارهای پلیوینیلاستات بر تولید رواناب و رسوب در سطح احتمال 0/05 معنی دار بود. مقدار 50 کیلوگرم در هکتار پلیوینیلاستات بیشترین تاثیر را در افزایش هدایت هیدرولیکی اشباع و نفوذپذیری خاک و کاهش رواناب و رسوب در خاک مارنی داشت. مقدار نفوذپذیری خاک در تیمار 50 کیلوگرم در هکتار 16/6 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. این پژوهش نشان داد که پلیوینیلاستات می توان د به عنوان پلیمری مناسب برای بهبود ساختمان خاک و مهار رواناب و رسوب در سازندهای مارنی مصرف گردد.

کلیدواژه ها:

رخداد بارندگی ، شبیه ساز باران ، نفوذپذیری خاک ، هدایت هیدرولیکی