برنامهریزی برای درونزاکردن توسعه در فضاهای شهری مورد مطالعه: بجنورد

اهداف: هدف از این تحقیق، تبیین مدلهای توسعه پیرامونی و درونزا و بررسی آن درشرایط موجود کشور و همچنین بررسی وضعیت گسترش فیزیکی شهر بجنورد طی دهههای اخیر است. روش: این تحقیق، از نوع کاربردی است و با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است و -مطالعه موردی آن، شهر بجنورد است. برای بررسی مدل رشد این شهر، از روشهایآنتروپی هلدرن و شانون 1 استفاده شده است. به منظور بررسی و تحلیل فضای شهر، سهدسته شاخصهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی انتخاب شده است و برداشت اطلاعات به صورت پیمایشی از طریق 270 پرسشنامه از واحدهای مسکونی در سه محله از سه بافتقدیمی، میانی و جدید انجام شده است و سپس به صورت تصادفی سنجش شده است.یافتهها/نتایج: بررسیها نشان میدهد که گسترش شهر بجنورد تا حال حاضر، در تبعیت کامل از مدل توسعه پراکنده شهری بوده است، این در حالی است که ظرفیتسنجی فضایشهر حاکی از آن است که فقط اراضی بایر، نظامی و صنعتی به عنوان فضاهای ناکارآمد شهری با 764 هکتار مساحت، با مصوبات طرح جامع شهر و حتی با تداوم شرایط موجود، ظرفیت پذیرش جمعیت اضافی شهر تا افق طرح جامع جدید شهر را دارا است و افزایش تراکمهای جمعیتی و ساختمانی تا استاندارد طرح جامع، حاکی از ظرفیتهای بالای فضای موجود شهر است. نتیجهگیری: مطالعات نشان میدهد که شهرهای ایران و از جمله بجنورد به دلیل اینکه به شدت با الگوی رشد پراکنده و افقی مواجه هستند، باید رویکرد توسعه درونبافتی را درپیش بگیرند و با توجه به شرایط اجتماعی و اقتصادی حاکم بر شهرها، برنامهریزی اجتماعمحور با مقیاس محله، بهترین رویکرد برای توسعه درونبافتی محسوب میشود

کلیدواژه ها:

توسعه درونزا ، ظرفیتسنجی ، آنتروپی هلدرن ، آنتروپی شانون ، بجنورد