اصول طراحی مرکز بی خانمان ها در تهران با توجه به تاثیر مولفه های اجتماعی

گسترش شهرنشینی در جهان معاصر پیامدهای مختلفی به دنبال داشته است که بی خانمانی به عنوان یکی از آسیب های اجتماعی از آن جملهمی باشد این پدیده ضمن اینکه خود معلول اثر پذیری از دیگر آسیب های اجتماعی در هر جامعه است، در ایجاد سایر آسیب های اجتماعی نیزموثر می باشد. بنابر آمار ارایه شده از سوی اداره کل آسیب های اجتماعی شهرداری تهران تعداد بی خانمان های گرد آوری شده در سال 1392در شهر تهران به صورت متغیر و با شیبی رو به افزایش حدود 5800 نفر بوده است. توجه به این نکته ضرورت دارد که بی خانمان ها باعث ایجادمحیطی نامناسب برای استفاده کنندگان از محیط شهری می شوند به همین منظور هدف اصلی این پژوهش دست یابی به شرایط مناسباجتماعی جهت مکان یابی مراکز بی خانمان ها و تهیه ضوابط و استاندارد هایی جهت طراحی مناسب این مراکز است. همچنین در این مقالهسعی بر آن است که بر اساس چگونگی ارتباطات این مراکز با بخش های مختلف جامعه و چگونگی تعاملات افراد بی خانمان و انطباق آن با برنامههای خدماتی ارایه شده در فضای مرکز، بتوان فضایی پایدار و عملکرد گرا برای بی خانمان ها ایجاد کرد تا با سامان دهی این افراد در این مراکزحمایتی و ارایه خدمات بهداشتی، آموزشی و توانمند سازی این افراد مشکلات روحی و جسمی آنها که ناشی از بی خانمانی است را مرتفع ساختو از افزایش آسیب های اجتماعی در جوامع جلوگیری کرد و با کنترل آسیب های اجتماعی بتوان احساس امنیت و اعتماد بیشتری را به شهروندانبخشید. به منظور تحقق هدف تحقیق از روش کتابخانه ای و مطالعه میدانی استفاده شد.

کلیدواژه ها:

آسیب های اجتماعی ، بی خانمان ها ، مرکز بی خانمان ها ، مولفه های اجتماعی ، معماری