ارزیابی شاخص SPI جهت پهنه بندی شدت خشکسالی با مقایسه سه روش درونیابی Ordinary Kriging، IDW و Spline (مطالعه موردی: استان خراسان رضوی)

خشکسالی یک پدیده خزنده محیطی است که اثرات مخرب زیادی بر اقتصاد، کشاورزی و جامعه دارد. این پدیده در بخش های شرقی، مرکزی و جنوبی ایران به علت آب و هوای خشک و نیمه خشک نمود بیشتری دارد. در این پژوهش از شاخص SPI به منظور پهنه بندی شدت خشکسالی در استان خراسان رضوی استفاده شد. دوره آماری از سال 1374 تا 1394 در نظر گرفته شد. پس از محاسبه میانگین بارش 20 ساله، مشخص شد که سال های 1376 و 1392 به ترتیب به عنوان مرطوب ترین و خشک ترین سال در دوره مورد نظر بوده است. داده های مربوط به بارش سالانه سال 1392 (خشکترین سال) برای تمام ایستگاه های موجود در استان اخذ و وارد نرم افزار Excel شد. سپس با استفاده از نرم افزار DIC که توسط حاجی زاده و جوی زاده در سال 2007 معرفی شد، شاخص SPI سال 1392 برای تمام ایستگاه ها محاسبه شد. بعد از محاسبه این شاخص توسط نرم افزار DIC، این داده ها وارد محیط ArcGIS شد و سپس با استفاده از سه روش Ordinary Kriging، IDW و Spline پهنه بندی شدت خشکسالی برای سال 1392 انجام گرفت. به منظور ارزیابی روش های درونیابی از آزمون ارزیابی متقابل استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که روش IDW به دلیل داشتن RMSE کمتر و بیشتر نسبت به روش های دیگر، به عنوان روش مناسب جهت تهیه نقشه شدت خشکسالی در استان خراسان رضوی برگزیده شد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، خشکسالی ، شاخصSPI ، ArcGIS