بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر هوش هیجانی و معنوی زوجین شهر اصفهان

توجه به ابعاد گوناگون هوش و نقش آنها در فرایندهای مختلف روان شناختی، ارتباطی، اجتماعی و زناشویی روز به روز گسترده وبرجسته تر می شود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش هوشهیجانی و معنوی زوجین شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر به دلیل عدم نمونه گیری احتمالی، نیمه تجربی از نوع پیشآزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را زوجین ارجاع داده شده به شوراهای حل اختلاف شهر اصفهانتشکیل می دادند. نمونه آماری این پژوهش شامل 32 زوج بود که به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شده و بهصورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. سپس گروه آزمایش مداخلات آموزشی مربوط به تحلیلرفتار متقابل را در طی 12 جلسه آموزشی دریافت نمودند، در حالی که گروه گواه از دریافت این مداخله در طول فرایند پژوهشبی بهره بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن و هوش معنوی کینگ بود. داده هایجمع آوری شده به وسیله تحلیل کواریانس چند و تک متغیره توسط بسته نرم افزاری SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل چند متغیره نشان داد آموزش تحلیل روابط متقابل توانسته منجر به افزایش معنادار هوش هیجانی و معنوی زوجین گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شود (P<0/0001). در بررسی آزمون های تک متغیره مشخص گردید که این افزایش در هر دو متغیر هوش معنوی و هیجانی زوجین اتفاق افتاده است (p<0/05). طبق یافته های این مطالعه می توان گفت می توان با استفاده از مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل، هوش هیجانی و معنوی زوجین را افزایش داده و در نتیجه آن شاهد بهبود کیفیت تعاملی زوجین بود

کلیدواژه ها:

تحلیل ارتباط متقابل ، هوش هیجانی ، هوش معنوی ، زوجین