نقش آموزش و پرورش در کاهش ناهنجاری های اجتماعی

آموزش و پرورش را می توان مهمترین اندام و به منزله قلب پیکره جامعه دانست. آموزش و پرورش می تواند موجب شکوفایی سایر بخش های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شود. در گذشته خانه و خانواده در عین حال که به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی محسوب می شد ولی در جای خود به عنوان پایه و اساس اجتماعات بزرگ نیز مطرح بود تا جایی که به غیر از مسایل تربیتی کودکان حتی امر آموزش آنان نیز از طریق خانواده امکان پذیر بود. اما رفته رفته با گذشت زمان و توسعه و گسترش شهرها، تاسیس موسسات و کارخانه ها و سازمان های مختلف، عواملی مثل خانواده که در گذشته بار سنگین تعهد تربیتی را بر گردن داشت دیگر خاصیت و نفوذ خود را در زمینه آموزش و پرورش تا اندازه زیادی از دست داده است. زیرا به دلیل کثرت و توع مهارت ها و دانسته ها این نهاد کوچک اجتماعی دیگران کشش و قدرت را ندارد که بتواند همه دانسته ها و معلومات را به روز به شکل جدید به نسل نو پا منتقل کند. از این رو مدرسه و نهاد آموزش و پرورش، به عنوان محیطی خاص شناخته شده که همه افراد به دلیل آنکه از مزایای زندگی اجتماعی بهره مند شوند ملزم به گذراندن مراحل مختلف آموزش و پرورش مدرسه یی هستند. زیرا نظام مدرسه سهم عمده ای در انتخاب و تخصیص افراد برای ایفای نقش های اجتماعی دارد که نحوه عملکرد فرد در مدرسه، طول مدت تحصیل و رشته تحصیلی در تعیین شغل و منزلت اجتماعی آینده افراد نقش بسزایی ایفا می کند. هدف از آموزش صرفا نمره گرفتن و یادگیری یکسری مطالب و موضوعات درسی که بعد از مدتی به دست فراموشی سپرده می شود نیست. با توجه به اهمیت آموزش و پرورش در رشد همه جانبه دانش آموزان به بررسی نقش آموزش و پرورش در کاهش ناهنجاری های اجتماعی پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، ناهنجاری های اجتماعی ، خانواده ، فرهنگ ، جامعه