اثربخشی بازی درمانی بر کاهش پرخاشگری، اضطراب اجتماعی در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر شهرکرد

هدف از پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی برکاهش پرخاشگری، اضطراب اجتماعی در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود.طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون _پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود . جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزانپسر مقطع ابتدایی سال تحصیلی 95 - 94 شهر شهرکرد تشکیل می دادند. که از جامعه آماری 150 دانش آموز بهصورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و از بین 150 دانش آموز بصورت تصادفی 60 نفر ازدانش آموزانی که بیشترین نمرات را از پاسخ دهی به پرسشنامه های سیاهه پرخاشگری شهیم ،اضطراب اجتماعی اسپن و زانک بدست آوردند انتخاب و در دو گروه آزمایش وگواه به صورت تصادفی هر کدام 30 نفرقرار گرفتند .گروهآزمایش در 12 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی قرار گرفت . پس از اعمال مداخله آزمایشی ، از هر دوگروه آزمایش و گواه پس آزمون گرفته شد و پس از دو ماه ازهر دو گروه آزمون پیگیری بعمل آمد نتایج تحلیل نشانداد که بازی درمانی در مرحله پس آزمون بر کاهش پرخاشگری تاثیری نداشته است اما بر دیگر متغیر پژوهش اضطراب اجتماعی تاثیر داشته است، همچنین نتایج در مرحله پیگیری نشان داد که میانگین نمرات پرخاشگری، اضطراب اجتماعی کاهش معنا داری یافت که نشان دهنده اثربخشی بازی درمانی می باشد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، پرخاشگری ، اضطراب اجتماعی