تقابل سکونت گاه های غیر رسمی با سازمان فضایی شهری و اثرات اجتماعی آن مورد مطالعاتی اسلامشهر

یکی از مهمترین مسایل اجتماعی جامعه شهری، پیدایش و رشد گسترده پدیده اسکان غیر رسمی است که معلول عوامل گوناگونی است به طوری که در وهله اول، برآیند مهاجرت های مداوم داخلی، یعنی از روستاها و محیط های کوچک به شهرها می باشد. شکل گیری و رشد خودانگیخته و غیر رسمی این شهرها باعث توزیع نامناسب وکمبود خدمات شهری به نسبت جمعیت در سطح نواحی شهر و به تبع آن دوری از عدالت اجتماعی و شکل گیری ساختارهای نابرابر اجتماعی و نارضایتی اجتماعی گردیده است. هدف این پژوهش شناخت عوامل موثر در بروز این نوع اسکان شهری و بهبود وکاهش اثرات منفی آنها از طریق تقویت سرمایه های اجتماعی است . این مقاله سوالاتی همچون اسکان غیر رسمی چه پیامدهای اجتماعی را به دنبال دارد آیا ساختارهای اجتماعی نابرابر موجود در این سکونتگاهها و کلانشهرهای مجاور، ناشی از مساله اسکان غیر رسمی است آیا اسکان غیر رسمی باعث شیوه زندگی شهری با سازمان فضایی شهر و سازمان اجتماعی- فرهنگی روستایی شده است آیا اسکان غیر رسمی موجب افزایش سرمایه های اجتماعی میشود را بررسی وتحلیل می نماید.جامعه آماری شهر اسلامشهر میباشد و روش تحقیق جمع آوری اطلاعات به دو صورت مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی و از طریق مولفه هایی همچون شاخص ویلیامسون و ضریب پراکندگی بررسی و تحلیل شده است .یافته های پژوهش، بیانگر رشد خودانگیخته سکونتگاههای غیر رسمی در پیرامون کلانشهرها،ایجاد شکلی جدید از سکونتگاههای شهری(جایی بین شهر و روستا) و تاثیرات متقابل آنها وافزایش سرمایه های اجتماعی در این نوع سکونتگاههای شهری است .