انعطاف پذیری در فضاهای معماری

فضاهای انعطاف پذیر با ارضای حس تنوع طلبی انسان امروز می تواند مطابق بر اصول زیبایی شناسی بنا شود و رضایت کاربر خود را به دست آورد. در این راهبرد پیشرفت تکنولوژی به دستیابی به فضایی مطابق با برنامه ریزی برای طراحی همگام با حفظ مولفه های زیبایی شناختی کمک شایانی به پیشبرد این راهبرد نموده است. این مقاله بر ان است تا با تبیین گونه های انعطاف پذیری و مفاهیم هر کدام ، امکان تحلیل منظم و همه جانبه را فراهم اورد. در این خصوص توجه به ویژگی های عملکردی، ساختاری و فضایی عناصر ثابت، نیمه ثابت و متغییر فضا، تعمق بیشتر در مفهوم انعطاف پذیری را میسر می سازد.ارزش های مفهومی انعطاف پذیری بیش از راه حل های حاصل از تحولات فناوری و قابلیت تولید صنعتی ساختمان در طراحی موثرند. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی مولفه های کیفی محیط، ارزیابی و تحلیل فضای عمومی، در جهت بیان راهکارهای اجرایی و عملی در طراحیمعماری، برای دستیابی به افزایش انعطاف پذیری فضایی بوده تا بتوان ارتباط موثری میان انسان و فضا یافت و فرصت تعامل و ارتباط، اشتیاق به فعالیت،شکل گیری رویدادها، احساس امنیت، افزایش اعتماد به نفس و...ایجاد کرد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی و روش گرداوری اطلاعات اسنادی می باشد ابزار گرداوری اطلاعات مشاهده بانکهای اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری می باشد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، طراحی انعطاف پذیر ، تنوع پذیری ، تغییر پذیری ، تطبیق پذیری