ارایه روشی جهت تعیین اندازه بافر به منظور کنترل عدم قطعیت های موجود در پروژه

مسایل دنیای واقعی همواره توام با عدم قطعیت هایی است که می بایست در برخورد با آنها، این عدم قطعیت ها بصورت صحیحی مدیریت شوند. مدیریت پروژه به روش زنجیره بحرانی، جهت غلبه بر عدم قطعیت های حاکم بر یک پروژه، استفاده از بافرها را پیشنهاد کرده است. در این روش، تعیین اندازه بافر از اهمیت بسیاری برخوردار است. تا جایی که حتی انتخاب نامناسب اندازه بافر موجب از بین بردن فلسفه تکنیک زنجیره بحرانی می گردد. در این مقاله، سعی بر آن است به منظور حداقل نمودن اثرات منفی عدم قطعیت ها، روشی موثر جهت تعیین اندازه بافر با در نظر گرفتن فرض فازی بودن مدت زمان انجام فعالیت ها ارایه گردد. جهت بررسی کارایی روش پیشنهادی، چهار پروژه براساس مجموعه داده های پترسون انتخاب و هر کدام صد بار شبیه سازی شده اند. با توجه به نتایج بدست آمده، می توان ادعا نمود که روش پیشنهادی روش مناسبی جهت کنترل عدم قطعیت های موجود در پروژه می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت پروژه به روش زنجیره بحرانی ، تعیین اندازه بافر ، عدم قطعیت فازی ، تیوری محدودیت ها