تحلیلی برجهانی محلی شدن و بررسی نقش آن درپویایی نظام آموزشی ایران

یکی ازموضوعات مهم وب حث برانگیز درباره جهانی شدن و تغییرات اجتماعی که موجب اختلاف نظرهای شدیدی شده مربوط به فرهنگ است چرا که حقیقت جهانی شدن جوامع بستگی زیادی به میزان تاثیر ارتباطات فرهنگی برترتیبات اقتصادی سیاسی دارد به عبارتی ازاقتصاد و سیاست تا آن حد میتوان انتظارجهانی شدن را داشت که فرهنگی شده باشد بنابراین سرمایه گذاری روی فرهنگ و به تبع آن نظام آموزشی تاثیر بسیارزیادی درتوسعه جوامع دارد ولی دراین میان نظام های اموزشیبطور روزافزونی درگیر بحرانهایی دراین زمینه هستند که برهویت ملی تاکید کنند یا هویت جهانی به دیگر سخن جهانی شدن و تعامل معنادار و غیرزورمدار ازدغدغه های جدی تمام نظام های آموزشی و نظریه پردازان برنامه درسی است این مقاله درابتدا ضمن اشاره به مفهوم تاریخچه ورویکردهای مختلف اتخاذشده دراین زمینه همگونی یا چندگونگی فرهنگی نقش نظام آموزشی را دراین رابطه مورد بررسی و مداقه قرار داده است تحقیق حاضر با رویکردی تحلیلی و باکاربرد روش مطالعه اسنادی جهانی ه محلی شدن را به عنوان راه حلی منطقی و کارا دراین رابطه ارایه مینماید و براین عقیده است که اتخاذچنین رویکردی ایستایی برنامه درسی را که چالش جدی نظام اموزشی کشور است برطرف کرده و به آن پویایی لازم را می بخشد ودراین صورت است که نظام اموزشی میتواندضمن بومی ماندن و حفظ هویت فرهنگی دانش آموزان و دانشجویان درعرصه های جهانی نیز حضوری فعال داشته باشددراخر نیز باتوجه به تجارب نظام های آموزشی مختلف جهان و با رجوع به فرهنگ غنی ایرانی ه اسلامی کشور راه کارهایی را برای اصلاح برنامه های درسی ارایه کرده است

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، جهانی محلی شدن ، فرهنگ ، نظام آموزشی