گزارش موردی بهبود لنگش ناشی از لیگاتور ناخواسته عصب سیاتیک حین جراحی لگن در یک قلاده سگ نژاد هاسکی

مقدمه: اختلال در کارایی عصب سیاتیک یکی از عوامل ایجاد کننده لنگش در پاهای عقبی حیوانات کوچک میباشد. آسیب عصب سیاتیک در اثر عواملی چون ضربه، کشش حین جراحی و فتقهای پرینه ایجاد شده که ترمیم و حمایت ازآن راههای درمانی مختلفی را در بر میگیرد.یک قلاده سگ ماده 8ماهه نژاد هاسکی، با وزن 18 کیلوگرم همراه با لنگش در پای چپ به کلینیک خصوصی واقع در استان مازندران- ساری ارجاع داده شد.روشکار: پس از انجام معاینات بالینی و تهیه عکسهای رادیولوژی از اندامهای خلفی در دو نمای شکمی-پشتی و جانبی، شکستگی قسمت خلفی استخوان استابولوم تشخیص و تحت درمان جراحی قرارگرفت. در روز 3 پس از جراحی، لنگش با علایم درگیری عصب سیاتیک - وزن گذاشتن قسمت رویی پنجه پا بر زمین حین راه رفتن- مشاهده شدهاست که پس از ملاحضه این شواهد و بازبینی عکسهایگرفتهشده از دوربین حین جراحی، تیم جراحی متوجه لیگاتور ناخواسته عصب سیاتیک درحین خونبندی ناحیه پشتی گلوتیال شد. بنابراین حیوان از روز 3 پس از جراحی، با تجویز روزانه نوروبیون (مرک آلمان) تحت درمان قرار گرفته و درصورت موفقیت آمیز نبودن درمان دارویی و همچنین از دست ندادن زمانطلایی ترمیم، جراحیمجدد -به موجب برداشت فشار ناشی از نخبخیه و حمایت عصب- برایبیمار درنظرگرفت شد. خوشبختانه، با مراقبت از بیمار و انجام معاینه روزانه در طول درماندارویی(روز 3 تا 7 ،(در روز 7 پس از جراحی علایم لنگش از بین رفته و حیوان بهبود یافته است.بحث و نتیجهگیری: دو فرضیه جهت بهبودی حیوان مطرح میباشد: یا نوروبیون عصب را ترمیم کرده و لیگاتور قدرت کافی ماندگاری را نداشته است و یا نخ خیه استفاده شده (ویکریل0-2 شرکت سوپا) در طول یک هفته قدرت کشسانی خود را از دست داده و عصب را رها کرده است. بر مبنای این مطالعه، استفاده از داروی نوروبیون میتواند به عنوان درمان غیرجراحی آسیب عصب سیاتیک تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

سیاتیک ، سگ ، لنگش ، لگن ، نوروبیون