عفونتهای قارچی در پستانداران دریایی

مقدمه: از سال 1976 م که اولین پژوهش ها در مورد بیماریهای قارچی در پستانداران دریایی صورت گرفت شاهد توسعه ی چشمگیری در تشخیص و درمان این بیماریها بوده ایم.روش کار: شایع ترین عفونت قارچی گزارش شده، مربوط به آسپرژیلوس است، که از ده گونه از پستانداراندریایی جدا شده است. علاوه بر این عفونتهای سیستمیک و موضعی و کاندیدا (Candida (در 10 گونه ازپستانداران دریایی، عفونت های neoformans Cryptococcus در وال ها و سمورهای دریایی ( Enhydra .spp ،(عفونت های سیستمیک زیگومیست در 9 گونه از وال ها و خوک آبی ( groenlandicus Pagophilus (Microsporum canis ،Malassezia Pachydermatis ،Fusarium spp. شامل درماتوفیت های عفونت و ، schellckii Sporothrix. ،spp Trichophyton و pullulans Trichiosporon در وال ها مشاهده شده است. عفونت های قارچ های اندمیک نیز از این قرارند: dermatitidis Blastomyces سیستمیک در دولفین دماغ دکمه ای، فک خاکستری و شیر دریایی کالیفرنیا؛ عفونت های سیستمیک immitis Coccidioides در سمورهای دریایی کالیفرنیا، شیرهای دریایی کالیفرنیا و دولفین دماغ دکمه ای؛ عفونت های منتشر شده capsulatum Histoplasma در دولفین های دماغ دکمه ای، وال قاتل، هارپ سیل و دولفین یک طرف سفید اقیانوس اطلس و loboi Lacazia) کلویدال بلاستومیکوز) در دولفین آب شیرین و دولفین های دماغ دکمهای. بحث و نتیجه گیری: اغلب این عفونت ها خود محدود شونده بوده و علایم بالینی جزیی تولید میکنند. اما، برخی از آنها در خون و تمام بدن پخش میشوند. زمانی که سد طبیعی پوست و غشای مخاطی شکسته و یا مکانیسم های دفاعی میزبان دچار اختلال شود، ممکن است تهاجم سیستمیک رخ دهد. در کاندیدیاز کلیه ها،دستگاه عصبی مرکزی و دریچه های قلب به عنوان شایع ترین مکان های تهاجم سیستمیک میباشند. در درمان عفونت های قارچی پستانداران دریایی ترکیبات مختلف ازول و نیستاتین لیپوزومال با توجه به قابلیت بکارگیری آنها در محیط های آبی بیشترین کاربرد را دارند.

کلیدواژه ها:

عفونت قارچی ، پستانداران دریایی ، آسپرژیلوس