مطالعه اولیه ی عضلات دیافراگم لگنی به روش رادیوگرافی در سگ

مقدمه: دیافراگم لگنی یک ساختار عضلانی می باشد که در قسمت داخلی، پشتی و خلفی لگن قرار دارد. دیافراگم لگنی به طور کلی شامل دو عضله بالا کشنده مقعد و Coccygeus muscle می باشد که به صورت جفت و دو طرفه قرار دارند. عوارضی مثل فتخ ناحیه پرینه و سندرم Limber tail دراثر ضعف و نقص و یا آماس در عملکرد عضلات دیافراگم لگنی ایجاد می شود، که گفته شده علت و یا علل آن هنوزمشخص نیست. همچنین در پزشکی عارضه ای به نام سندرم عضله بالا کشنده مقعد تعریف می شود که ایجاد درد در ناحیه لگن و رکتوم می کند.روش کار: متوجه شده ایم در مواردی که نیاز به رادیوگرافی از ناحیه خلفی شکم و لگن می باشد اندازه این عضله بزرگتر از حالت طبیعی می گردد و انتهای دم نیز قوس دار و به طرف بالا )پشتی( انحنا یافته و انحنای دم به سمت پایین )شکمی( کشیده شده و دم بین دو پا قرار می گیرد. بررسی شکل ، اندازه و محل قرار گیری طبیعی اینعضلات توسط رادیوگرافی، می تواند دریچه ای برای مطالعات آینده در بررسی عوارض این عضلات به روش های تصویر برداری دیگرمانند اولتراسونوگرافی، مقطع نگاری کامپیوتری و تصویر برداری به روش شدت مغناطیسی باشد.بحث و نتیجه گیری: تعداد 10 سگ نر و 10 سگ ماده نژاد مخلوط بین 10 تا 15 کیلوگرم که از لحاظ بالینی کاملا سالم هستند انتخاب و رادیوگراف های دیجیتال استاندارد از ناحیه خلفی شکم و لگن تهیه می شود و عضلات ناحیه دیافراگم لگنی از لحاظ اندازه از محل شروع اتصال عضله و به ناحیه اتصال آن اندازه گیری شده است. اندازه های به دست آمده به روش های آماری من ویتنی و تست دقیق فیشر مورد بررسی آماری قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

رادیوگرافی ، دیافراگم لگنی ، سگ