مدح و ستایش ایمه اطهار(علیهم السلام) در دیوان ملک الشعرای بهار: تحلیل موضوعی امام رضا(ع)

ملک الشعرای بهار شاعری قصیده سرا با رویکردی سیاسی، اجتماعی و مذهبی است. با بررسی مدایح اشعار بهار میتوان فهمید که در مباحث تاریخی، مذهبی، حکومت ها و شخصیت ها شاعری بسیار توانا است. با توجه به اینکه ملک الشعرا درخانواده ای روحانی و مذهبی رشد یافت در مدح شخصیت پیامبر (ص) و ایمه ی معصومین سروده های بسیاری دارد. از این رو در این پژوهش به استخراج بخشی از کارکردهای موضوعی مدایح دینی در مورد امام رضا(ع) در قصاید ستایشی بهار اقدام شده است. نتیجه مهمی که از این تحقیق می توان گرفت این است که مدایح بهار مملو از اشارات و نکته هایی است که بسیاری از این نکات از نظر مورخان دورمانده است از این روی میتوان به این نتیجه رسید که اشعار ستایشی بهار همچون بسیاری دیگر از شاعران ستایش گر دارای منافع فراوان تاریخی است که میتواند تا حدودی بار منفی دیدگاه خوانندگان نسبت به این نوع شعر و شاعران ستایشگر کاسته و اندکی فلسفه حضور این اشعار در ادبیات فارسی را توجیه نماید.

کلیدواژه ها:

مدح ، ستایش ، دیوان اشعار ، ملک الشعرای بهار ، امام رضا(ع)