یخچال سنتی نمونه ای از پایداری در معماری گذشته ایران نمونه موردی یخچال نه پله ارومیه

معماری سنتی ایران از این دیدگاه واجد اهمیت میتواند باشد که در بکارگیری شیوه های گوناگون استفاده بهینه از انرژی و بهره برداری اکولوژیک از آن و خصوصا کاربرد انرژی های پایدار و بی زیان بینظیر است. پایداری در معماری یکی از مسایل مهم دهه های اخیر محسوب گردیده و این مقوله همواره با انرژی، اقلیم و اکولوژی عجین بوده است.یکی از شاخه های معماری پایدار، معماری همساز با اقلیم است که معماری بومی ایران به خوبی توانسته در اقلیم های متفاوت به فراخور نیاز و با عناصر ابداعی مختلف و مختص به آن محیط ، پایداری را در آن محیط بیافریند . یکی از این عناصر پایداری محیطی در معماری بومی ایران یخچال های سنتی هستند ، این عنصر کارکردی به عنوان یکی از ابداعات معماران ایرانی، توانسته بودکه بسیاری از مشکلات تامین آب گوارا در تابستان ها را برای ساکنان مناطق مختلف قابل تحمل نماید. این پژوهش که حاصل مطالعات کتابخانه ای و میدانی است ، به صورت تحلیلی – توصیفی ابتدا به تشریح معنای پایداری و اصول آن در معماری سنتی ایران پرداخته و در ادامه به توصیف یخچال های سنتی و عملکردهای آنها به عنوان یک عنصر کارکردی در معماری پایدار سنتی ایران میپردازد، سپس به معرفی انواع یخچالها و تمرکز بر یکی از این گونه ها در منطقه آذربایجان غربی ( یخچال نه پله ) می پردازد و درپایان به بررسی اینکه چگونه میتوان از این شاهکار معماری در پیشبرد اهداف پایداری در معماری استفاده کرد می پردازیم.

کلیدواژه ها:

پایداری ، یخچال سنتی ، معماری بومی ، سنتی ، یخچال نه پله