بررسی تاثیر الگوی گردشگری پایدار بر طراحی اقامتگاه بین راهی شهر سمنان

توسعه پایدارگردشگری توسعه ای است که در آن توازن و تعادل، حفظ ارزش ها و کیفیت اخلاقیات و اصول اقتصادی و نیز مزیت های اقتصادی همه به همراه هم دیده شده و کوشش می شود تا توسعه ای متعادل و همه جانبه جایگزین توسعه صرفا اقتصادی گردد. در این دیدگاه توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونه ای است که ضمن پاسخ به نیازهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران، بتوان وحدت و یکپارچگی، هویت فرهنگی، سلامت، حفظ محیط زیست، تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی را تامین کرد. تحقیق حاضر با این هدف صورت پذیرفته که مبانی و مباحث مطرح در ارتباط با گردشگری پایدار مورد مطالعه قرار گرفته و تاثیراتی که این مبانی بر طراحی معماری مجموعه اقامتگاه بین راهی شهر سمنان می گذارد و نیز راهکارهایی که جهت طراحی این مجموعه ارایه می دهد، شناسایی نماید. شیوه انجام تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که الگوی گردشگری پایدار به عنوان مبانی نظری طرح، تاثیراتی را بر روند طراحی و روند شکل گیری طرح معماری این مجموعه می گذارد که برخی از این تاثیرات و نیز راهکارهای حاصله جهت طراحی معماری مجموعه مذکور پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری پایدار ، اقامتگاه بین راهی ، توریسم ، شهر سمنان