طراحی پایانه های مسافری با رویکرد افزایش تبادلات بین شهری

یکی از الزامات توسعه ملی افزایش دسترسی میان مجتمع های زیستی در کشور است. این ارتباط به تسهیلات حمل و نقل بین شهری وابسته است. پایانه های مسافری بین شهری محل تغییر نوع وسیله نقلیه حمل و نقل درون و برون شهری مسافر بوده و نقش عمده ای در تبادلات بین شهری به عهده دارند. تنوع طبقه بندی از یک سو و وجود قوانین خاص مترتب بر این طبقه بندی ها منجر به عدم توجه به شهرهای متوسط، کوچک و گاهی بزرگ در امر برنامه ریزی کاربری زمین شده است.چنانکه برای کلان شهرها مطالعات گسترده برنامه ریزی کاربری زمین صورت گرفته و هر چند طبقه شهری کاهش می یابد با کاهش وزن مالی پروژه ها از کیفیت مطالعات نیز کاسته می شود. از سوی دیگر اختصاص منابع مالی متناسب، به طبقه های شهری با فراوانی بالا ممکن نیست . راه میانه تدوین ضوایط برنامه ریزی کاربری زمین برای شهرهای مختلف ایران می باشد؛ تا هم قابلیت برنامه ریزی با بودجه های مصوب قانونی به وجود آمده و هم ارتقای کیفی برنامه ریزی شهری را حاصل سازد.مکان یابی فعالیتهای مختلف در سطح شهرهای ایران یکی از مشکلات شهری است که گریبان گیر مدیران و مشاوران شهری شده است. تلاش می شود با اتکا به روش های کلاسیک مکان یابی و رعایت ملزومات ملی- بومی مناطق ایران ، روشی برای مکان یابی پایانه های مسافری بین شهری ارایه شود.فرض اساسی این است که مکان یابی پایانه های مسافری تابع الگوی تقاضای سفرهای برون شهری بوده و باید این الگو برای هر شهری تهیه شود. در شهرهایی که دارای مطالعات جامع حمل و نقل و ترافیک می باشند، این الگو با هزینه گزاف از طریق آمارگیری پایانه ای تهیه می شود. لیکن می توان این الگو را با استفاده از روش های کم هرپزینه تر برای یک سایر شهرها نیز آماده کرد.

کلیدواژه ها:

تسهیلات ، پایانه ، تبادلات ، کلاسیک ، بومی ، برون شهری ، مکان یابی