بررسی تاثیر آموزههای دینی بر مدیریت احساسات و رفع پریشانی روانی کارکنان

احساسات نقشی پررنگ و غیرقابل انکار در زندگی ما دارند. حتی میتوان چنین ادعا کرد که بین کیفیت زندگی و احساسات، رابطه متقابل وجود دارد. کار، درواقع تجربهای احساسی است. منشا تجربه احساسات منفی، نظیر: عصبانیت، یاس، اضطراب و شرمندگی ازیکسو و منشاء احساسات مثبت، نظیر: حس تعلق،افتخار و انسجام ، از سوی دیگر میباشد. مدیریت احساسات، مجموعهی کنشهای انسان در ابراز یا کتمان احساسات است. افراد در زمان اشتغال در یک سازمان بهعنوان کارمند یا مدیر ناگزیر از انجام مدیریت احساسات هستند. اما مدیریت احساسات ، همیشه مثبت نیست و می تواند کارکنان را به عدم صداقت،بیگانگی از خود، پریشانی روانی و فرسودگی سوق دهد. مدیریت معاصر با وجود پیشرفتهای علمی و فناورانه با مشکلاتی نیز روبرو است. تایید ناکارآمدی دیدگاههای صرفا مادی برای رفع مشکلات و تامین سلامت روانی کارمندان در مطالعات متاخر، و تولد مفاهیمی نظیر هوش معنوی موید این پدیده است.تحقیق حاضر، ابتدا با مرور مطالعات جهانی در خصوص احساسات و مدیریت آن، سعی در ارایه تصویری از ادبیات متداول در مجامع علمی دارد و سپس با بررسی مطالعات انجام شده، تاثیر آموزههای دینی برمدیریت احساسات و رفع پریشانی روانی را بررسی می کند. از مرور مقالات مرتبط این نتیجه به دست میآید که دینداری در مرحله اعتقاد و عمل، عواقب مدیریت احساسات را تعدیل میکند و افرادی که گرایش دینی دارند، کمتر از بقیه دچار بیصداقتی و پریشانی روانی میشوند.

کلیدواژه ها:

مدیریت احساسات ، هوش هیجانی ، ایمان ، پریشانی روانی