مروری بر شاخص های پایداری اجتماعی در معماری و شهرسازی

مسیله معماری پایدار که در اواخر دهه 70 میلادی مطرح شده بود، نوعی نگرش در معماری است که در طراحی فضای شهر به محیط و مسایل مربوط به بوم شناختی نیز توجه دارد. در واقع معماری پایدار را می توان نوعی از معماری دانست که نسبت به ویژگی های، شرایط محیطی و مکانی پاسخگو بوده؛ و از قابلیت های محیط پیرامون خود در راستای ایجاد شرایطی مطلوب استفاده می کند به طوری که کمترین آسیب را به محیط وارد کند. این نوع از معماری دارای مولفه های: اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی است. جنبه ای از معماری پایدار که کمتر به آن توجه شده، پایداری اجتماعی است که عدم توجه به اصول پایدار اجتماعی؛ از جمله زیبایی شناختی، راحتی و آسایش، امنیت، هویت اجتماعی و... باعث از بین رفتن پویایی و روح زندگی در فضای شهری می شود و در مقابل توجه به شاخص های پایداری اجتماعی منجر به ایجاد حس مکان و تعلق خاطر نسبت به فضا میگردد. در مقاله حاضر که به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است ضمن بررسی نیازهای انسان، تاثیر فرهنگ و شرایط محیطی به معرفی برخی از شاخص های پایداری اجتماعی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، پایداری اجتماعی ، توسعه پایدار ، شاخص های اجتماعی پایداری