بررسی جایگاه تکنولوژی در ساختار زیباشناسانه سازه در معماری

امروزه با توجه به پیشرفتهای ایجاد شده در فنآوری ساختمانها، یکی از چالشهای اصلی توجه به نوع سیستم ساختمانی و تامین پایداری سازهها با حفظ زیبایی شناسی معماری بنا بواسطه تکنولوژی است و از آنجایی که تکنولوژی معماری، هنر ساختن است و مفهوم ساختن با نگاه پوزیتیویسمی به علوم مختلف که اهم آنها معماری و سازه میباشد،تجزیه گردیده، لذا تحت تاثیر پیامدهای ناشی از انقلاب صنعتی قرار گرفته و انفصال معماری و سازه در آن بوقوع پیوسته است که اثرات منفی آن در شیوههای معماری مدرن، پست مدرن، دکانستراکشن، هایتک، اکسپرسیونیسم تکنوکرات وحتی معماری پسامدرن و معاصر امروزی نیز به وضوح مشهود میباشد. در این مقاله سعی بر آن است که با استفاده از تحلیل روابط بین سازه و معماری و دسترسی به نظام تلفیق سیستمهای آنها با تکنولوژی و عجین نمودن آنها به عنوان جزیی لاینفک از هم و نه به عنوان عنصر غالب بر یکدیگر به محصولی مشترک و زیبا دستیابی گردد. این پژوهش برمبنای روش تحلیل توصیفی تطبیقی خواهد بود که در آن از مطالعات میدانی با روش طبیعت گرایی و مطالعات - کتابخانهای با روش استدلال منطقی استفاده میگردد. بررسی این تحقیق نشان میدهد سازه می تواند بواسطه تکنولوژیمکمل حس زیبایی شناسی معماری باشد و اگر سازههای معمارانه بصورت تکنولوژیک طراحی شوند میتوانند در ایجاد تصویری زیبا از ساختمان بسیار موثر باشند. همچنین اگر مباحث زیباشناسی مرتبط با معماری را وارد مقوله سازه وایستایی بنا کنیم و هماهنگی سازه و معماری را مد نظر داشته باشیم راه حلهای استادانه و مدبرانهای در طراحی و ساخت مطرح میشود که میتواند بسیار مورد توجه واقع شود.

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، زیباشناسی ، فضای معماری ، ساخت ، همسازی سازه و معماری