ارزیابی سازگاری کاربریهای شهری با استفاده از مدل تصمیم گیری چندمعیاره ی فازی (مطالعه ی موردی: کاربریهای آموزشی دبیرستان شهر بناب)

با افزایش جمعیت در شهرهای ایران، حجم تقاضا برای خدمات و کالاهای عمومی نیز افزایش مییابد. ولی به علت ساختاراقتصادی -سیاسی خاص کشورمان همواره سرعت پاسخگویی به نیازها از سرعت رشد نیازها کمتر بوده است. درمیان کاربری- های پرتقاضا، کاربریهای آموزشی در پاسخگویی به نیازهای جمعیت دانشآموزی با مشکلات زیادی مواجهاند. در بسیاری ازشهرهای بزرگ و متراکم، الگوی مکانی کاربریهای آموزشی به دلایل مختلف مانند قرارگیری کاربریهای مزاحمی چون کاربری صنعتی، نظامی، کاربری درمانی و غیره از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نمیباشند. همین امر افت کیفیت خدماتمدارس و تاثیر نامطلوب روحی و جسمی را بر روی دانشآموزان دارد. پژوهش حاضر از حیث نوع تحقیق براساس هدف، جزء تحقیقات کاربردی- توسعهای و از حیث ماهیت آن، جزء تحقیقات توصیفی- تحلیلی میباشد و هدف آن ارزیابی سازگاریبه تعیین حریم کاربریهای آموزشی با Arc GIS کاربرهای آموزشی در شهر بناب میباشد. که ابتدا با استفاده از نرم افزار توجه به معیارهایی که در پنج طبقهی کاملا سازگار، نسبتا سازگار، بیتفاوت، نسبتا ناسازگار و کاملا ناسازگار طبقهبندی شده-براساس معیارهای آلودگی صوتی و آلودگی هوا، آسایش و امنیت ،AHP-Fuuzzy اند، پرداختهایم. سپس با استفاده از مدلعمومی و زیباییشناسی میزان سازگاری دبیرستانها بهدست آمد. نتایج بهدست آمده از بررسی همجواری کاربریهای آموزشی(دبیرستانهای شهر بناب) نشان میدهد که از بین 13 دبیرستان در شهربناب، دبیرستان شهید چمران در رتبهی 1 و دبیرستان ملاصدرا در رتبهی 13 قرار گرفتهاند.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، ناسازگاری ، مدل تصمیمگیری چندمعیاره ، کاربری اراضی شهری ، شهر بناب