کاربرد اسانس و عصاره ی گل بید مشک در پایدارسازی روغن آفتابگردان طی شرایط ذخیره سازی

یکی راه های جلوگیری از اکسیداسیون روغن ها و چربی ها افزودن آنتی اکسیدان ها است امروزه تمایل رو به افزونی به استفاده از آنتی اکسیدان های طبیعی وجود دارد زیرا مواد غذایی طبیعی مطمین تر و مفیدتر از مواد سنتزی می باشد هدف از مطالعه حاضر ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره هیدروالکی بید مشک بر روی پایداری اکسایشی روغن آفتابگردان طی شرایط نگهداری می باشد اثر عصاره و اسانس در غلظت 1200ppm در به تاخیر انداختن فساد اکسیداتیو روغن آفتابگردان طی شرایط نگهداری 60 روزه در دمای محیط از طریق اندازه گیری عدد پراکسید، عدد کربونیل ، ترکیبات کل قطبی ، عدد اسیدی ، شاخص پایداری اکسایشی ، عدد یدی ، تعیین شد و نمونه ها با آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ با غلظت 100ppm مقایسه شد در اکثر پارامتر ها عصاره هیدرو الکلی بید مشک پایداری مناسب تری نسبت به آنتی اکسیدانی سنتزی TBHQ داشت اسانس بید مشک خاصیت آنتی اکسیدانی مناسبی از خود نشان نداد با توجه به نتایج مطالعه حاضرمی توان عصاره ی هیدروالکلی بید مشک دارای فعالیت آنتی اکسیدانی مناسبی می باشد و می توان به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی در روغن ها و فرآورده های روغنی طی زمان نگهداری استفاده شود.

کلیدواژه ها:

عصاره ، اسانس ، بید مشک ، روغن آفتابگردان ، پایداری اکسیداتیو