نقش پارکهای تحقیقاتی در روند تولید علم و توسعه تحقیقات دانشگاهی

امروزه، تحقیقات مهمترین موتور محرک توسعه در جوامع بشری شناخته می شود، تا جایی که میزان سرمایه گذاری ملی در تحقیقات، تولیدات علمی هر کشور، نسبت تعداد محقق به جمعیت و پارامترهایی از این دست شاخصهای مهم توسعه یافتگی جوامع بشری به شمار می روند. در این میان، تحقیقات دانشگاهی را می توان نوک پیکان تحقیقات در جامعه شناخت؛ در حقیقت، وظیفه سکانداری تولید علم و تحقیقات در جامعه به عهده دانشگاه است؛ لیکن، تنها این نهاد در سطح جامعه وظیفه انجام تحقیقات و بالطبع آن تولید علم را برعهده ندارد. نهادهای علمی فرادانشگاهی از قبیل انجمنهای علمی،فرهنگستان ها و نیز مجامع علمی درچرخه عظیم تولید علم در جامعه نقش مهمی ایفا می کنند و در تعامل یکپارچه با دانشگاه ها، یکی از عوامل مهم در نهادینه کردن علم و فناوری می باشند. دراین بین یکی از مهمترین نهادهای فرادانشگاهی که با انتشار سریع اطلاعات، منشأ پیدایش ارتباط نیرومند تولید دانش و تکنولوژی شده است، پارکهای علمی می باشند؛ به گونهای که رشد روبه افزایش انواع پارکهای علمی طی بیست سال اخیر و ظهور پدیده نوین شهرهای اطلاع رسانی دیجیتال (DMC)، محوری برای جذب شرکتهای جهت دهنده جهت ایجاد پایگاه رسانه ای IT وارائه اطلاعات لازم از طریق همگرایی شبکه ها و سیستمهای اطلاعاتی گشتها ست و وابستگی رشد اقتصادی را به توسعه علم و تکنولوژی به تصویر کشانده است.به طوریکه از دهه 1980 ،پارکهای علمی در جهان رشد سریعی داشته اند که این دوره به نام جهش پارکهای علمی تلقی می شود و به صورت بستری برای تولید علم درآمده ست؛ بنابراین، نوشتار حاضر با هدف بیان نقش پارکهای تحقیقاتی در فرایند تولید علم، ارائه می گردد. در این خصوص، ضمن شناسایی موانع و راه کارهایی جهت توسعه تحقیقات دانشگاهی، چگونگی تأثیر ایجاد پارکهای علمی در مجاورت دانشگاه ها جهت رفع این موانع و رشد تحقیقات مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.