سیاست در سیره ی ایمه (ع)؛ مطالعه موردی سیره ی امام رضا (ع)

اصل امامت یکی از اصیل ترین مبانی اعتقادی شیعه بشمار می آید که از نقطه نظر سیاسی پایه اندیشه سیاسی شیعه را شکل می دهد. از اینرو ست که راهبری جامعه براساس دیدگاه ها و نقطه نظرات ایمه معصومین (ع) برای وصول به سعادتمندی فرد و جامعه همواره در ادبیات اعتقادی شیعه مورد تاکید قرار گرفته است .اما در این میان استخراج مولفه های سیاست ورزی از الزامات بنیادینی است که برای وصول به چنین سعادتمندی باید مدنظر قرار گیرد. مقاله حاضر می کوشد با جستجو در سیره امام رضا (ع)، مولفه های سیاست ورزی ایشان را که برگرفته از مبانی وحیانی -و در چارچوب سلسله ی امامت- است و باید مبنایی برای تنظیم مناسبات سیاسی و اجتماعی یک جامعه اسلامی قرار گیرد، به روش توصیفی _تحلیلی بررسی و تجزیه و تحلیل نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهد سیاست و سیاست ورزی در سیره امام رضا (ع) -به مانند سایر ایمه (ع)- ذیل اصل امامت، در بردارنده ی اصولی نظیر نفی حاکمیت طاغوت و نهی همکاری با آن، تقیه، مصلحت، مبارزه ی منفی در کنار سایر ملاحظات عملی سیاسی- می باشد.