ارتباط بین محافظه کاری شرطی درحسابداری و اعتبار تجاری

بحث و موضوع اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین محافظهکاری شرطی در حسابداری و اعتبار تجاری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بود. بنابراین، بحثی که در این مورد مطرح میشود، این است که آیا محافظهکاری حسابداری بر اعتبار تجاری در شرکتهای ایرانی تاثیرگذار است آیا در یک دوره با افزایش محافظهکاری حسابداری، اعتبار تجاری افزایش پیدا میکند پاسخ به اینسوالات خود منعکسکننده هدف اصلی این مطالعه میباشد. جهت آزمون فرضیههای پژوهش در بورس اوراق بهادار تهران (جامعه آماری) طی سالهای 1388 تا 1394 ،نمونهای به صورت حذف سیستماتیک انتخاب گردید، که 103 شرکت را در برگرفت. در ادامه دادههای مربوطبه مدلهای پژوهش گردآوری شد و با استفاده از نرمافزار اکسل مرتبسازی شدند و محاسبات اولیه بر روی دادههای خام جهت رسیدن بهمتغیرهای اصلی پژوهش انجام پذیرفت. دادههای نهایی جهت تجزیه و تحلیل بر اساس مدلهای معرفیشده پژوهش به نرمافزار Stataمنتقل شدند. پس از آن و قبل از آزمون فرضیههای پژوهش و برازش نهایی مدلها، به بررسی و تحلیل آمارههای توصیفی (شاخص هایمرکزی و پراکندگی یعنی میانگین، میانه، انحراف معیار، بیشنه، کمینه، چولگی و کشیدگی) متغیرهای پژوهش پرداخته شد. با توجه به اینکهدادههای مورد استفاده در این تحقیق از نوع دادههای ترکیبی بود، لذا با استفاده از آزمونهای تشخیصی انتخاب روش برازش همچون آزمون Fلیمیر (چاو)، آزمون هاسمن، آزمون والد تعدیلشده و آزمون وولدریج اقدام به انتخاب روش برازش مناسب برای هر یک از مدلهای مربوط به فرضیههای پژوهش گردید ونتایج حاکی از آن است که بین محافظهکاری حسابداری و اعتبار تجاری رابطه منفی و معناداری وجود دارد و در نتیجه فرضیه مورد بحث در پژوهش رد گردید.

کلیدواژه ها:

اعتبار تجاری ، محافظهکاری در حسابداری (مشروط و غیرمشروط)