تحلیل مکانی شاخص های خشکسالی SPI وSIAP دراستان کرمان

سیستمهای پایش در تدوین طرحهای مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار هستند که بدین منظور از شاخصهای خشکسالی برای بیان کمی این پدیده استفاده میگردد. اما معمولا این شاخص ها به صورت نقطه ای محاسبه می شوند و لازم است تا به صورت مکانی برازش شده و نقشه های مربوطه ارائه گردد. روش های زمین آمار ازجمله روش هایی می باشد که می تواند در این راستا مورد استفاده قرار گیرد و این در صورتی است که متغیر مورد بررسی یک متغیر مکانی باشد. تحقیق حاضر تلاشی است برای تحلیل مکانی شاخص های خشکسالی و تهیه نقشه های مربوط که در آن سعی شده ابتدا با توجه به استاندارد شدن بارندگی برای محاسبه این شاخص ها ، متغیر مکانی بودن آنها مورد استفاده قرار گیرد. در مرحله بعد روش های مختلف زمین آماری شامل روش های کریجینگ، کوکریجینگ، TPSS ، میانگین متحرک وزن دار WMA)) برای تحلیل آنها مورد ارزیابی واقع شود. پایش خشکسالی بر اساس شاخص های SPI و SIAP با استفاده از آمار و اطلاعات 37 ایستگاه در سطح استان کرمان انجام و سپس نقشه های خشکسالی تهیه و ارزیابی شده است. نتایج تحقیق ضمن تایید متغیر مکانی بودن شاخص ها، نشان داد که برای شاخص SIAP روش کوکریجینگ و برای شاخص SPI روش میانگین متحرک وزن دار، از دقت بالاتری نسبت به سایر روش ها برخوردار کلمات کلیدی: خشکسالی، SPI ، SIAP، کریجینگ، میانگین متحرک وزن دار، TPSS