بررسی اصول حاکم بر زمینه گرایی در معماری(نمونه موردی:شهر خرم آباد)

معماری زمینه گرا بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل میگیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به رستانده و طراحی می کند،در نتیجه ساختمان کوچک ازطبیعت پیرامونی خواهد بود.در این نوع معماری هر بنایی براساس زمینه های فرهنگی،اجتمانی،تاریخی و کالبدی،اقلیمی و شرایط خاص آن سایر و ساختمان طراحی و اجرا می گردد و ساختمان عضو همخوان با اکولوژی و عنصری هماهنگ در بستر خود و در نهایت در بستر محیط زیست خواهد بود.این پژ وهش بر آن است که زمینه گرایی را به ننوان رویکردی برای طراحی معماری و فضاهای عمومی معرفی کند. روش تحلیق تو صیفی و مطالعه کیفی صورت پذیرفته و نحوه گردآوری آن به صورت کتابخانه ای و مشاهدات عینی می باشد. با توجه به وضع موجود در شهر خرم آباد هر یک از اصول حاکم بر زمینه گرایی به صورت مجال با عوامل سایر مورد نظربرر سی گردیده است با توجه به فرهنگ غنی و شرایط محیطی و اجتماعی مطلوب طراحی ها در این شهر میتواند از اصول زمینه گرایی پیروی کند و فهمی گسترده تر از شرایط بستر طراحی هر بنا به کار گرفته شتود به گونه ای که ساختمان جزیی جدایی ناپذیر از بستر خود باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه گرایی ، اقییم ، بستر ، کال د ، اجتماع ، شهر خرم آباد