تبیین معیارهای طراحی معماری باتاکید برهندسه های مقرنس دوره صفویه

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 554

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WCCEAU01_176

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

معماری، هنر نمایاندن اندیشهها است؛ اندیشههایی که از گذشته برجای مانده است تا جلوهگر سالها فرهنگ وتمدن باشد. معماری ایران تجلی روحی آسمانی بر زمین و نمود تعالی بشری است. معماری شامل تقارن، تناسب، تعادل، هارمونی و همچنین مقرنس، کنگره و گچبری میشود و در حقیقت ترویج خیر بر شر و باطن بر هر چهبیرونی است. برخی از ویژگیهای معماری ایرانی عبارتاند از: مردم واری، پرهیز از بیهودگی، خودبسندگی، درونگرایی و... این ویژگیها در کنار یکدیگر، معماریای مبتنی بر نظامی هندسی را شکل دادهاند که هندسه، جزی جداییناپذیر آن است؛ تا جایی که هندسه، عاملی برای شناسایی دوره و تاریخ شکلگیری بنا محسوبمیشود)مولوی، 1381 (تاکید معماری ایرانی بر زیبایی متمرکز بوده و علم هندسه ابزار قدرتمندی است که معمار ایرانی را قادر به اندازه گیری تناسبات فضایی و خلق توازن، نظم و زیبایی در زمین می کرده است. از آنجا کههدف معماری به تصرف درآوردن روح و عقل بود، هندسه ابزاری در دست معماران ایرانی شد تا به وسیله آن اشکالی از گیاهان و جانوران را که در ذات خود مقدس بودند، توسعه بدهند. در بناهای تاریخی معماری، تمام اندازهها در کمال خود )ارتفاع، طول و عرض( و در اجزای ترکیب کننده آن )شامل الگوهای هندسه سطحی(وابسته به هم بوده و هرگز از هندسه جدا نبوده اند. به این شکل هنر هندسه کلید اساسی برای ایجاد ارتباط بین ساختمان و اتگارههاست که سازنده در ذهن خود دارد. )خوارزمی و افهمی، 1389 ، 10 .)

نویسندگان

محسن ترک ارزانفودی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد همدان

رضا عریانی نژاد

مهندس معماری،استادیار،گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی،واحد همدان

محمدمهدی گودرزی سروش

دکتری معماری،استادیار،گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد همدان