تجلی از دیدگاه جلال الدین محمد مولوی و ویلیام بلیک

تجلی یکی از مباحث عرفانی است و این تحقیق بر مبنای ادبیات مقایس های که شاخه ایاز ادبیات تطبیقی است انجام گرفته است. جلال الدین محمد مولوی شاعر و عارف ومتفکر ایرانی قرن هفتم هجری قمری (31 میلادی) و ویلیام بلیک شاعر و عارف ومتفکر و نقاش انگلیسی قرن هجدهم و نوزدهم میلادی، ایده های قابل مطالعه ای درباره-ی تجلی و انواع آن دارند. تجلی در مکتب مولانا به تجلی خداوند در دل و روح آدمی (جمالی، جلالی، اسمایی، صفاتی، شهودی...) و تجلی خداوند در کل عالم، مربوط می-شود. تجلی در مکتب بلیک، به گستردگی مفهوم آن در عرفان مولوی نیست ولی نکته یقابل توجه در دیدگاه او، همراهی تجلی با تخیل خلاقانه است. تخیل و انرژی از اصولتفکر و نظریه پردازی اوست و شعر، نثر، نقاشی و اسطوره های ویژه ی او را تحت الشعاعخود قرار داده است.

کلیدواژه ها:

عرفان تجلی ، جلال الدین محمد مولوی ، ویلیام بلیک