بررسی روند توسعه اقتصادی-اجتماعی برخی روستاهای جنگلی نواحی زاگرس مرکزی

در مناطق جنگلی خارج از شمال ایران، ایجاد جاده جنگلی هزینه بر و بدون درآمد بوده و اغلب توسط سایر نهادها وبا هدف دسترسی به پروژه های عمرانی نظیر سدها و یا انتقال برق، آبرسانی، دسترسی به مناطق روستایی و غیرهصورت می پذیرد. مطالعات نشان داده است که هر چه توسعه کمی و کیفی شبکه جاده مناسب تر باشد، شرایط حمل ونقل و دسترسی روستاییان به راه بهتر شده و به تبع آن رشد و توسعه خدمات شتاب بیشتری خواهد گرفت. با توجه بهاولویت موضوعات اقتصادی- اجتماعی در جنگل های غرب کشور، ارزیابی تاثیر راه های جنگلی بر پیشرفت روستاها ضرورت دارد. بدین منظور با تهیه نقشه دهه های 40، 70، 80 و 90 هجری شمسی نسبت به محاسبه طول جاده،فاصله روستاها از آن و ارزیابی کیفیت روسازی اقدام شد. درجه توسعه یافتگی خدماتی برخی روستاهای منطقه از طریقمحاسبه شاخص Z در در هر دوره زمانی برآورد می شود. در این شاخص معیارهایی چون دسترسی به آب لوله کشیتصفیه شده، داروخانه، دامپزشکی، وسیله نقلیه عمومی، شرکت تعاونی، صندوق پست، مرکز بهداشت و غیره برای رتبه-دهی انتخاب می شوند. نتایج نشان داد که با توسعه شبکه جاده ها، روستاهای منطقه نیز توسعه یافتند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی خدمات ، جنگل زاگرس ، راه های ارتباطی ، شاخص Z ، مناطق روستایی