اثر بستر کشت بر سطح برگ و مقدار نیتروژن نشاء برنج در روش تولید مکانیزه

تولید نشاء برنج به روش مکانیزه توسط بانک های نشاء برنج در شمال کشور حدود 10 سال قدمت دارد. انتخاب بسترکشت مناسب برای تولید نشاء، یکی از مشکلات پیش روی این تولید کنندگان است. با این هدف، اثر 10 نوع بستر کشت،بر سطح برگ و مقدار نیتروژن اندام هوایی نشاء، آزمایشی در خرداد ماه سال 94 در قالب طرح فاکتوریل با 3 تکرار درگلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. در این پژوهش، از خاک رسی به عنوان ماده اصلی و از 5ماده قابل دسترس دیگر به عنوان ماده فرعی، استفاده شد. ابتدا بسترها به صورت حجمی با هم ترکیب و در 10 بسترکشت ایجاد شده، بذرپاشی انجام و در طول دوره رشد، روزانه 2 بار آبیاری بارانی انجام شد. بعد از رسیدن گیاهچه به مرحله انتقال به زمین اصلی، سطح برگ تعیین و نشاء از محل طوقه بریده شد و نیتروژن کل آن تعیین شد. نتایج بدست آمده نشان داد که از بین 10 بستر کشت تلفیقی، خاک رسی + 20 % ورمی کمپوست با میانگین 2/29 درصد نیتروژن و 5/5 سانتیمتر مربع سطح برگ، بهترین و تیمار شن + 20 % پوسته بادام زمینی با میانگین 1/21 درصد نیتروژن و 1/02 سانتیمتر مربع سطح برگ، ضعیفترین تیمار شناخته شد. به طور کلی بر اساس نتایج این تحقیق، می توان گفت کهمخلوط کردن کودهای آلی (ورمی کمپوست و کود گاوی) با خاک رسی در مقایسه با مواد آلی (پوسته شلتوک برنج و پوستهبادام زمینی) به عنوان بخشی از ترکیب بستر کشت بذر و بستر رشد گیاهچه، مطلوب تر است و باعث افزایش سطح برگ ومقدار نیتروژن اندام هوایی شد لذا در شرایط مشابه، تلفیق کود های آلی با خاک رس، ترکیب بهتری است.

کلیدواژه ها:

گیاهچه ، ماشین نشاکار ، شالیزار ، بانک نشاء برنج