تجربهی شهری متفاوت؛ مروری بر جنبش باغهای اجتماعی

باغهای اجتماعی به فضاهای سبز عمومی اطلاق میشود که توسط گروههای جامعه مدنی مدیریت میشوند. این فضاهای سبز دارای ساختار کالبدی و اجتماعی، به صورت خودجوش و پایین به 2 بالا میباشد؛ که علاوه بر ایجاد دوباره ارتباط موثر و معنادار جامعه با طبیعت، فواید بیشمار دیگری در پیش دارد. از جمله: تغییر درجه کیفی سکونتی، افزایش تعاملات اجتماعی، افزایش مهارتهای فردی، افزایش کیفیت محیطهای همسایگی و پایداری اجتماعی. مبنای شکلگیری این باغهای اجتماعی از سال 1890 در بعضی از شهرهای آمریکا، توسط اصلاحگرایان اجتماعی بوده است که قطعه زمینهای خالی بین بلوکهای همسایگی را با اهدافی همچون کشت محصولات ˬرآموزش مهارتهای فردی و... تولید و مدیریت کردند. باتوجه به اینکه در شهر شیراز، مجتمعهای مسکونی متعددی در حال شکلگیری است و این مجتمعها دارای فضاهای باز و قابلیت تبدیل به فضاهای سبز دارند. این جنبش به عنوان را هکاری برای افزایش ارتباط ساکنین با فضاهای سبز مطالعه شده است و در انتها به صورت راهکاری برای طراحی پیشنهاد میشود. این مقاله از انواع مقالات توصیفیتحلیلی است؛ اطلاعات با روش کتابخانه ای از میان منابع مکتوب پیشینه موضوعی جمعآوری شده و سپس ابعاد مفهومی آن تحلیل شدهاست.

کلیدواژه ها:

باغهای اجتماعی ، تعاملات فردی ، جامعه مدنی ، محصول اجتماعی