طراحی اجزای تشکیل دهنده ساختمان های انرژی صفر با رویکرد توسعه پایدار

امروزه امنیت، قابلیت اطمینان و در دسترس بودن منابع انرژی، امری ضروری در پایداری و توسعه ی اقتصادی جوامع می باشد. تغییرات اقلیمی، عدم امنیت حامل های انرژی (غالبا تجدیدناپذیر) و همچنین رشد مصرف انرژی، چالش های بسیاری را در حوزه ی انرژی و محیط زیست ایجاد نموده است. از این روست که ایجاد بسترهای مناسب برای تامین انرژی مصرفی و همچنین تمرکز بر روی چگونگی مصرف انرژی های تولیدی، می تواند بعنوان یک راهکار موثر جهت غلبه بر این چالش ها مورد توجه قرار گیرد. بدیهی است در این فرآیند مباحث مرتبط با محیط زیست نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. به همین جهت در طراحی ساختمان انرژی صفر علاوه بر رعایت موارد معمول در ساختمان های متداول، موارد ویژه دیگری نیز باید درنظر گرفته شود. از آنجا که انرژی مصرف شده در این ساختمان ها باید با استفاده از انواع روش های ممکن تولید و تامین گردد، لذا استفاده بیشتر انرژی در ساختمان، معادل با بزرگ شدن ظرفیت تولید انرژی در ساختمان می گردد، که چنان چه این موضوع از نظر فنی مقدور باشد، شرایط اقتصادی طرح مانع از انجام آن خواهد شد. این مقاله به روش توصیفی و مطالعه صورت گرفته به صورت کتابخانه ای است. در این مقاله در ابتدا به بررسی اجزای مختلف ساختمان های انرژی صفر اشاره شده و در ادامه به تبیین مهمترین اهداف و ضرورت استفاده از این نوع تکنولوژی در ساخت ساختمان های کنونی پرداخته و در نهایت به مقایسه تطبیقی سطح کیفیت انرژی این نوع ساختمان ها نسبت به ساختمان های معمولی و تلاش در هرچه کارآمدتر نمودن این تکنولوژی در غالب ارایه پیشنهاداتی انجام گردیده است.

کلیدواژه ها:

ساختمان های انرژی صفر ، حامل های انرژی ، تکنولوژی ساختمان ، توسعه پایدار