تاثیر قارچ تریکودرما (Trichoderma harzianum) بر عملکرد دانه گندم (Triticum aestivum L.) در سطوح مختلف نیترات کادمیوم

به منظور بررسی نقش قارچ تریکودرما در بهبود عملکرد و اجزای عملکرد گندم (رقم 81N) در سطوح مختلف نیترات کادمیوم، آزمایشی به-صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل قارچ harzianum T. در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد قارچ) و سطوح مختلف نیترات کادمیوم (صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که کاربرد تریکودرما باعث افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیک (46 درصد) و عملکرد کاه (30 درصد) گندم در مقایسه با تیمار عدم کاربرد قارچ شد. همچنین سطوح آلودگی به کادمیوم تاثیر معنی داری بر شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله و ضریب تسهیم داشت به طوری کهبه ترتیب باعث کاهش 20، 24 و 38 درصدی این صفات نسبت به گیاهان شاهد شدند. همچنین بین کاربرد تریکودرما و کادمیوم از نظر صفات تعداد سنبله، وزن دانه در سنبله، عملکرد دانه و شاخص تحمل برهمکنش معنی داری مشاهده شد. بر این اساس بیشترین عملکرد دانه (95/4 گرم در بوته) و شاخص تحمل (25/153 درصد) در حضور تریکودرما بدون آلودگی به کادمیوم بدست آمد که نسبت به عدم کاربرد تریکودرما به ترتیب از افزایش 65 و 53 درصدی برخوردار بودند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که در شرایط آلودگی به کادمیوم استفاده از قارچ تریکودرما در بهبود رشد، عملکرد و افزایش شاخص تحمل گیاه گندم موثر بود.

کلیدواژه ها:

زیستپالایی ، شاخص تحمل ، عملکرد