بررسی رابطه کمال گرایی و خودکارآمدی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در میان دانش آموزان دبیرستانی دختر و پسر پایه دهم شهر تهران
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 768
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JNBS-1-3_001
تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1396
چکیده مقاله:
در این پژوهش رابطه کمال گرایی و خودکارآمدی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در میان دانش آموزان دبیرستانی دختر و پسرپایه دهم بررسی شد . بدین منظور تعداد 70 دانش آموز دبیرستانی دختر و 70 نفر دانش آموز دبیرستانی پسر پایه دهم دبیرستان با سه ابزار پرسشنامه کمال گرایی هیل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینگز فرسودگی تحصیلی برسو در نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ایی مورد سنجش قرار گرفتند. پس از تکمیل پرسشنامه توسط گروه نمونه نتایج با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و مدل های آمار استنباطی رگرسیون چند متغیره و آنالیز واریانس یک سویه مورد بررسی قرار گرفتندتا به آزمون 6 فرضیه پژوهش مبادرت شود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه پژوهش نشان داد بین کمال گرایی و فرسودگى تحصیلی در میان دانش آموزان رابطه معناداری در آلفای 5٪ وجود ندارد . ضریب تعیین 2 R نشان داد کمال گرایی تنها 1/6درصداز واریانس فرسودگی تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی می کند. هم چنین نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی تحصیلی در میان دانش آموزان رابطه معنادار وجود ندارد و تنها خودکارآمدی 1/4درصد از واریانس فرسودگی تحصیلیرا پیش بینی میکند. ودر آزمون فرضیه 3 پژوهش نشان داد بین کمال گرایی انطباقی و غیر انطباقی به لحاظ فرسودگی تحصیلی در دانشآموزان تفاوت معناداری وجود ندارد، همچنین به تفکیک سه مولفه فرسودگی دیده شد در رابطه با مولفه خستگی هیجانیفرسودگی تحصیلی بین کمال گرایی انطباقی و غیر انطباقی در میان دانش آموزان تفاوت معناداری دیده نشد. هم چنین به لحاظ مولفه بدبینى فرسودگی و مولفه ناکارآمدی درسی آن بین کمال گرایی انطباقی و غیر انطباقی در دانش آموزان تفاوت معنی داری وجود ندارد .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الناز ناطق پور
کارشناسی ارشد روان شناسی شخصیت دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
ژاسنت صلیبی
دکترای روان شناسی تربیتی و دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی