بررسی تاثیر آموزش فراشناخت به شیوه گروهی بر تاب آوری دانش آموزان پایه نهم شهر یزد

درمان فراشناخت رویکرد نوینی است که در سال های اخیر مطرح شده و به دلیل ویژگی های خاص خود نظیر داشتن ساختار منظم، تعداد محدود جلسات درمانی، تاکید بر فرایند شناخت به جای محتوای آن و طراحی فنون خاص درمانی با استقبال گسترده ای در سطح جهانی مواجه گشته است. روش بررسی: هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش فراشناخت بر تاب آوری دانش آموزان بود. پژوهش نیمه آزمانشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه نهم شهرستان یزد بودند که به صورت هدفمند تعداد 60 نفر از آنها انتخاب شدند و در نهایت به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسش نامه تاب آوری کونورو دیویدسون (CD- RISC) برروی آزمودنی ها اجرا گردید. یافته ها: نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که بین دو گروه کنترل و آزمایش حداقل از لحاظ یکی از متغیرهای وابسته تفاوت معناداری وجود دارد. در نهایت نتایج تحلیل کواریانس یکراهه نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر تمام مولفه های تاب آوری (شایستگی، عاطفه، تغییر، کنترل و معنویت) تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: آموزش فراشناخت باعث افزایش تاب آوری در دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش فراشناخت ، تاب آوری ، دانش آموز