مقایسه رفتار لرزهای سازههای فولادی جداسازی شده توسط جداسازهای آونگ اصطکاکی تک قوسی و سه قوسی تحت تحریک زلزله

تجربه زلزله های گذشته نشان داده که سازه ها در برابر زلزله آسیب پذیرند. یکی از روشهای موثر کاهش نیروهای وارد بر سازه در هنگام زلزله استفاده از ابزارهای اتلاف انرژی، مخصوصا جداسازهای لرزهای است. در این تحقیق ابتدا به عملکرد سازه ها در برابر زلزله پرداخته و سپس روشهای مختلف مقاوم سازی در برابر ارتعاشات ناشی از زلزله بررسی شدند. هدف اصلی از جداسازی سازه، انتقال زمان تناوب اصلی سازه به بعد از زمان تناوب موثر زلزله است، که این امر موجب کاهش شتاب و در نتیجه تقلیل نیروهای وارده بر سازه میشود.هدف دیگر جداسازی، تدارک روش اتلاف انرژی است. بررسیها نشان دادند که جداسازی روش موثری برای کاهش پاسخ لرزه ای سازه های تحت تحریک زلزله است. در این تحقیق از جداسازهای لرزهای آونگ اصطکاکی تک قوسی و سه قوسی استفاده گردید و تاثیر عمل جداسازی بر پاسخ لرزهای سازه ها بررسی شد. هدف اصلی این تحقیق مقایسه رفتار لرزهای جداسازهای مذکور در کاهش پاسخ سازههای فولادی تحت تحریک زلزله میباشد. به همین منظور، پنج سازه فولادی 2 ، 3 ، 4 ، 7 ، 10 و 12 طبقه که با استفاده از ویرایش چهارم آیین نامه 2800 ایران طراحی شدند را در نظر گرفته و با نرمافزار اجزای محدود SAP2000 به تحلیل و بررسی پاسخ آنها در سه حالت گیردار و جداسازی شده با استفاده از جداسازهای نامبرده اقدام گردید. نتایج نشان داد که استفاده از هر دو جداساز آونگ اصطکاکی تک قوسی و سه قوسی، ابزاری موثر در کاهش برش پایه و جابجایی نسبی طبقات میباشند. مقایسه عملکرد این دو جداساز در کاهش پاسخ برش پایه حاکی از آن است که جداساز سه قوسی به میزان % 7 عملکرد بهتری نسبت به نوع تک قوسی دارد. همچنین، استفاده از جداساز سه قوسی اگرچه باعث افزایش جابجایی بام و جداساز نسبت به حالت تک قوسی شده است، اما این افزایش جابجایی باعث کاهش پاسخ برش پایه گردید.

کلیدواژه ها:

رفتار لرزهای ، جداساز آونگ اصطکاکی تک قوسی وسه قوسی ، سازه های فولادی ، زلزله