مقایسه الگوی فرسایش در تلاقی رودخانه های همکف و غیر همکف

تلاقی رودخانه ها محلی است که دو رودخانه به هم می رسند. شکل گیری انواع مختلفی از گردابها و افزایش سرعت در این محل باعث توسعه چاله فرسایشی گشته که این مورد از دغدغه های مهندسان رودخانه و هیدرولیک می باشد.تفاوت بین دینامیک جریان (ناحیه جداشدگی و ناحیه حداکثر سرعت ) در تلاقی های همکف و غیر همکف، باعث تغییر در الگوی فرسایش در محل اتصال این نوع تلاقی ها می گردد. مطالعات صورت گرفته در این زمینه بیشتر مربوط به تلاقی های همکف بوده و مطالعات کمتری در زمینه تلاقی های غیر همکف صورت پذیرفته. اخیرا آزمایشات نشان داده که، نابرابری در کف رودخانه هایی که به هم می رسند باعث افزایش شدت گردابی و افزایش بالا آمدگی جریان می شود و تاثیر خصوصیات جریان روی حمل رسوب هنوز نامعلوم می باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه الگوی فرسایش در محل تلاقی رودخانه ها ی هم کف و غیرهمکف انجام شده است. در این تحقیق تاثیر عواملی چون نسبت دبی شاخه فرعی به دبی شاخه اصلی در بالادست تلاقی و نسبت اختلاف رقوم بستردو کانال بر عمق آب در پایین دست تلاقی بر میزان حداکثرعمق آبشستگی والگوی فرسایشی چاله آبشستگی در محل تلاقی رودخانه ها دریک مدل آزمایشگاهی با زاویه تلاقی 60 درجه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از تعداد 15 آزمایش انجام شده، حاکی از آن است که افزایش اختلاف رقوم بستر دو کانال باعث کاهش حداکثر عمق آبشستگی و افزایش ابعاد چاله فرسایشی در محل تلاقی می گردد.

کلیدواژه ها:

تلاقی رودحانه ها ی همکف و غیر همکف ، نسبت دبی ، حداکثر ارتفاع آبشستگی ، الگوی فرسایش