برآورد تحلیلی نشست ناشی از تونلسازی با سپر تعادلی زمین

تونلسازی در نواحی کم عمق شهری و در زمین های نرم، همواره توام با مخاطراتی است که نادیده گرفتن آنها می تواند عواقب ناخوشایندی در برداشته باشد. مساله نشست سطح زمین و تاثیر آن بر سازه های سطحی از مهمترین این مخاطرات است. که به منظور جلوگیری از خسارت بر سازه های روزمینی می بایستی با آیین نامه های مربوطه کنترل گردد. در این مقاله از روش تحلیلی ارائه شده توسط لگاناتان و پولوس جهت پیش بینی میزان نشست در محل گمانه ها ی W7 و G6G7 خط هفت مترو ی تهران استفاده شده است . در این روش پارامترها ی مربوط به هندسه سپر و آستر کاری و همچنین پارامتر های الاستیک محیط دخیل می باشند. با استفاده از این روش میزان نشست برای دو حالت با تزریق و بدون تزریق ارائه شده است. همچنین در ادامه، یک تحلیل پارامتری نسبت به ضریب پواسون و ضر یب تصحیح تزریق صورت گرفته است . نتا یج نشان می دهد که در صورت انجام دقیق و مناسب عمل یات تزریق پشت آسترکاری، میزان نشست ماکزیمم سطح زمین در محل گمانه های W7 و G6G7 به ترتیب 20 و 12/22 میلیمتر است که کمتر از حد مجاز می باشد . نتایج تحلیل پارامتری نیز اهمیت به کارگیری صحیح عملیات تزریق پشت آسترکاری را مخصوصا برای گمانه W7 خاطر نشان می کند.