بررسی عوامل موثر بر تمایل به ترک خدمت با در نظر گرفتن نقش میانجی گری رضایت شغلی ( مورد مطالعه: اساتید و اعضای هییت علمی یک موسسه آموزش عالی )

اساتید و اعضای هییت علمی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی، نقش مهم و اساسی در کیفیت نظام آموزش عالی کشور ایفا می کنند؛ از اینرو، چنانچه با تمام توانمندی های خود در کلاس های درس حاضر نشوند اثربخشی و کارامدی نظام آموزشی را تحت تاثیر قرار خواهند داد. در نتیجه، استخدام و حفظ نیروهای مستعد، از جمله اولویت های اصلی و یکی از دغدغه های اساسی وزارت علوم و تحقیقات و سازمان های ذیربط بشمار می رود. نظر به اینکه، نارضایتی شغلی عامل تعیین کننده مهمی در نرخ تمایل به ترک خدمت شناخته شده است. هدف این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر تمایل به ترک خدمت داوطلبانه اساتید تمام وقت و نیمه وقت شاغل در یک موسسه آموزش عالی با در نظر گرفتن نقش میانجی گری رضایت شغلی بوده است. روش شناسی پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. با توجه به محدود بودن جامعه آماری، یعنی اساتید تمام وقت و نیمه وقت یک موسسه آموزشی در ترم دوم تحصیلی، از روش سرشماری در حجمی معادل 80 نفر استفاده شد. داده های این پژوهش با بکارگیری آزمون رگرسیون و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد وجود فرصت های استخدامی جایگزین، عدم وجود عدالت توزیعی، استفاده از روش های مدیریتی استبدادی، حقوق اندک، ماهیت نامساعد کار و نگرش مدیریتی مستقیم از جمله عوامل موثر بر تمایل به ترک خدمت اساتید و اعضای هییت علمی نیمه وقت و تمام وقت موسسه آموزشی مذکور بودند.

کلیدواژه ها:

ترک خدمت ، رضایت شغلی ، فرصت های شغلی جایگزین ، عدالت توزیعی ، حجم کار ، شیوه های مدیریتی