بررسی رابطه ی صادرات غیر نفتی و رشد اقتصادی ایران

امروزه درجه توسعه یافتگی یک کشور رابطه مستقیمی با حجم روابط تجاری بین المللی آن کشور دارد. با بکارگیری استراتژی توسعه صادرات، کشورها می توانند به رشد تولید ملی و در نتیجه افزایش اشتغال دست یابند. تاکید بر تولید ملی با توجه به ضرورت توسعه صادرات غیر نفتی در اقتصاد ایران در راستای اهداف مذکور و همچنین جهت حل مسایل ناشی از وابستگی اقتصاد به درآمدهای نفتی، بویژه در برهه ی کنونی حایز اهمیت می باشد. توسعه سرمایه گذاری و رونق صادرات غیرنفتی عام موثری در تحقق اهداف تولید ملی بویژه در امر افزایش اشتغال، سرمایه گذاری و رونق تولید اولیه است. در همین رهگذر نقش علم و دانش در اقتصاد به دلیل ایجاد تخصص و بهبود بهره وری عوامل تولید ازگذشته مورد توجه قرار رفته و جایگاه فناوری و دانش به عنوان عوامل درون زا در رشد اقتصادی مورد تاکید قرار گرفته است. دانش اکنون به عنوان نیروی محرکه تولید و توسعه ی اقتصادی برشمرده می شود و این مساله منجر به تمرکزی تازه بر نقش اطلاعات، فناوری و یادگیری در عملکرد اقتصادی شده است. لذا در این مطالعه نیز با استفاده از داده های سری زمانی و مدل خود توضیح برداری (VAR) به بررسی رابطه صادرات غیر نفتی کشور بر رشد اقتصادی ایران در طی سال های 1387-1350 پرداخته است. نتایج حاصل از بررسی تاثیر پذیری صادرات غیر نفتی از عوامل مذکور را مورد تایید قرار داده و توجه به این عوامل در رابطه با سیاست های تجاری را روشن می سازد.

کلیدواژه ها:

صادرات غیر نفتی ، رشد اقتصادی ، مدل خود توضیح برداری (VAR) ، ایران