بررسی تاثیر بازی درمانی فردی و بازی درمانی گروهی در کنترل پرخاشگری رابطه ایی افرادکم توان ذهنی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی فردی و بازی درمانی گروهی در کنترل پرخاشگری رابطه ایی افراد کم توان ذهنی انجام شده است. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع گروه کنترل نابرابر با پیش آزمون و پس آزمون بود. بدین منظور از بین کلیه پسران کم توان ذهنی اداره بهزیستی شهرستان بروجرد ( 280 نفر) با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی تعداد 45 نفر انتخاب شد که در سه گروه 15 نفره ( 2 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) به صورتتصادفی جایگزین شدند. بعد از اجرای پیش آزمون مداخله ها در مورد گروه های آزمایشی انجام شد و سپس پیش آزمون در مورد هر سه گروه صورت گرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه پرخاشگری پیش دبستانی واحدی و همکاران 1387 ) استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره به کمک نرم افزار spss20 استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که بازی درمانی فردی و بازی درمانی گروهی سبب کاهش پرخاشگری جسمی افراد کم توان ذهنی شد. اما و بازی درمانی گروهی تاثیری بر پرخاشگری رابطه ایی نداشت.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی فردی ، بازی درمانی گروهی ، پرخاشگری رابطه ایی ، کم توان ذهنی