تاثیر زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان

فقدان صمیمیت در روابط زوجین، ازدواج آنها را بی ثبات نموده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان انجام شده است. طرح این پژوهش، نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با دوگروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین جوان متقاضی طلاق که 4 ماهه نخست سال 94 جهت اختلاف زناشویی به دادگاه مراجعه و به مرکز مشاوره مهرآفرین قوچان ارجاع داده شدند، تشکیل می داد. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش که با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت، به صورت تصادفی، انتخاب شدند. زوجین به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 زوج) و گروه کنترل (10 زوج) قرار گرفتند. زوج درمانی شناختی رفتاری، برای گروه آزمایش در 10جلسه 90 دقیقه ای اجرا و گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت ازدواج بود. نتایج نشان داد که تفاوت میانگینهای تعدیل شده پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار (31/152=F ،0005/0=P (و فرضیه پژوهش تایید گردید یعنی زوج درمانی شناختی رفتاری بر صمیمیت زوجین جوان تاثیر دارد و 83درصد واریانس نمرات کل باقی مانده متاثر از زوج درمانی شناختی رفتاری میباشد. میزان توان آماری نیز یک بود که حاکی از میزان دقت در کشف تفاوتهای معنادار و حجم نمونه مناسب بود. در نهایت اجرای این روش مداخله آموزشی و درمانی را برای بهبود روابط زوجین و اقدامات لازم جهت پیشگیری از مشکلات زناشویی، ارتباطی و عملکردهای مختلف خانواده توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

صمیمیت ، بی ثباتی ازدواج ، زوج درمانی شناختی رفتاری ، زوجین جوان