تحلیل و شناسایی توزیع فضایی امکانات زیر ساخت حمل و نقل (مطالعه موردی: شهرستان اصفهان و نطنز)

حمل ونقل به عنوان یکی از زیربناهای اصلی توسعه، به دلیل اثرات چشمگیر در بخش های مختلف مانند محیط زیست،سلامت افراد جامعه، اقتصاد کلان و اشتغال به یک مسیله بسیار مهم و چالش بر انگیز برای دولت ها و ملت ها تبدیل شدهاست؛ بنابراین با توجه به اهمیت و ضرورت بحث حمل ونقل و مشکلات فراوان شهرهای امروزی، لازم است از روشها وابزار جدیدی که بتوانند در تصمیم گیری به برنامه ریزان کمک کنند، استفاده نمود. مسیله اصلی پژوهش حاضر تحلیل وشناسایی توزیع فضایی امکانات زیرساخت حملونقل و ارتباط آن با الگوی تعاملی فعالیت ها است. هدف اصلی شناخت وتبیین الگوی پایدار در ارتباط فعالیت های مختلف با حمل ونقل با یکدیگر است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی_توسعه ای است و از نظر روش تحلیلی _محتوایی است. تکنیک های کمی و کیفی به کاررفته در پژوهش تحلیل SWOTاست که در آن بر اساس شاخص های مناسب و استفاده از نتایج تحلیل فضایی، نقاط قوت و ضعف و فرصت و تهدید دراستان اصفهان در هر یک از زیرساختهای حمل ونقل بررسی می شود. نتایج مطالعات نشان میدهد با توجه به مفهومحمل ونقل پایدار و شناسایی وضع موجود استان، از مهمترین اقدامات در این زمینه، توسعه حمل ونقل ریلی مسافری وباری مانند بهسازی، دوخطه کردن، قطارهای حومه ای، خطوط پرسرعت و اتصال صنایع، معادن، به راه آهن و همچنینتوسعه و بهسازی و نگهداری انواع راه های استان بنا بر تعیین اولویت و مطالعه و ملاحظه ابعاد محیط زیستی، اجتماعی واقتصادی و همچنین واگذاری خدمات بخش حمل ونقل برای خصوصی سازی و درنهایت در بخش هوایی توسعه زیرساختموردنیاز و برنامه ریزی بهتر فرودگاه ها و اتصال فرودگاه ها به خط راه آهن شهری هست.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل ، زیرساخت ، سازمان فضایی ، مدل SWOT ، شهرستان اصفهان ، شهرستان نطنز