بررسی تطبیقی اصول معماری اکوتک بر طراحی معماری در اقلیم گرم و خشک ایران (نمونه موردی: شهر شیراز)

وابستگی شدید و نیاز فزاینده جهان به منابع انرژی، محدودیت سوختهای فسیلی و تغییرات اقلیمی حاصل ازاستفاده نا به جای انسان از محیط زیست، جهان را در سالهای اخیر با مشکل بسیار پیچیده چگونگی تامین انرژی موردنیاز آینده و چگونگی مواجه با تغییرات اقلیمی حاصل از رفتارهای انسانی رو به رو ساخته است. از جمله پاسخ هایمعمارانه ای که به بحرانهای محیط زیستی و جنبش های سبز جهان داده شد مباحث پایداری است که در جهت حفظمحیط زیست از ضایعات صنعتی، هماهنگی مصنوعات ساخته شده با طبیعت و حفظ تعادل اکولوژیکی شکل گرفته، که ازجمله آنها می توان به معماری اکوتک اشاره کرد. کشور ایران از جمله کشورهای در حال توسعه ای می باشد که میزانمصرف انرژی و تخریب محیط زیست پیرامونی آن بسیار قابل ملاحظه می باشد به طوری که تنها بخش ساختمان بیش از40 درصد انرژی را مصرف می کنند؛ در نتیجه توجه به یافته های و راه حل های معماری جهان در حوزه پایداریاکولوژیکی از جمله راهکارهایی است که می توان به منظور تقلیل این میزان مصرف به کار برد. تطبیق این اصول بر یکیاز پهناورترین اقلیم های ایران، افلیم گرم وخشک، از دغدغه های این پژوهش می باشد که به روش تحلیل-تطبیقیمطالعات کتابخانه ای معماری اکوتک با اصول طراحی در اقلیم گرم و خشک با آنالیز بر روی نمونه موردی شهر شیرازصورت گرفته است و در نهایت به منظور طراحی پایدار، اصولی پیشنهادی چون تطابق با اقلیم، طراحی معماری مناسب،استفاده از مصالح سازگار با طبیعت، استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر، ارتباط متقابل با طبیعت، ساخت و ساز اصولی وقابل بازیافت مطابق موقعیت اقلیمی شهر شیراز تدوین شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری اکوتک ، اقلیم گرم و خشک ، طراحی معماری