مقایسه روش های تحلیل سازه های فولادی و لحاظ اثرات مرتبه دوم در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان

در دهه های اخیر بنا به دلایل اقتصادی و زیبایی، تمایل به ساخت ساختمان های بلند مرتبه بیشتر شده است. رفتار غیرخطی هندسی در اینگونه ساختمان ها بمراتب بیشتر بوده به کارگیری روش های تحلیل مرتبه دوم در طراحی این سازه ها مورد توجه طراحان قرار گرفته است. آیین نامه های طراحی ANSI/AISC360 و AISC/SEI7، تا سال 2005 میلادی جهت آنالیز پایداری سازه های فولادی از روش طول موثر استفاده نموده اند. در سال 2005 میلادی روش آنالیز مستقیم و روش مرتبه اول محدود شده به عنوان دو روش معتبر دیگر توسط آیین نامه AISC معرفی شدند. با توجه به انطباق ضوابط آیین نامه مذکور با مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ویرایش سال 1392 در بخش حالت حدی، نیاز به بررسی روش های فوق در این آیین نامه احساس می شود. از این رو در این مقاله سه نمونه ساختمان 2، 3 و 5 طبقه با توجه به روش های مطرح شده در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان و آیین نامه جدید فولاد آمریکا، با نرم افزار ETABS مدلسازی و مورد بررسی قرار گرفتند. و بعد از مقایسه ی نتایج حاصله، مشاهده شد که نتایج بسیار به هم نزدیک می باشد و به نظر می رسد روش تحلیل مستقیم به دلیل نداشتن محدودیت و سهولت استفاده نسبت به روش های دیگر روش ساده تری برای آنالیز سازه می باشد.

کلیدواژه ها:

روش تحلیل مستقیم ، تشدید لنگرهای خمشی ، روش طول موثر ، آنالیز پایداری ، تحلیل مرتبه دوم